وقتی توفان کاترینا به نیواورلئان رسید و  سدها شکست،

 مردم آمریکا آن آمریکای دیگررا کشف کردند.

آمریکایی که هالیوود  درباره اش فیلمی نمی سازد و به

 تمییزی بورلی هیلز نیست. مردم دیدند که  آدمهایی

که مامور حفظ نظم و قانون هستند خودشان در حال

بار زدن اجناس  فروشگاهها هستند. پلیس نمی توانست

جلوی غارت را بگیرد چون کم نبودند ماموران پلیسی که

به غارت مشغول بودند.  واقعیت آمریکا ربطی به تصویری

که  از خودش داشت نداشت. یادم است همکار تگزاسیم

 بعد از دیدن مردمی که روی سقف  خانه هایشان

 گیر افتاده بودند گفت:  We look like developing world!

کشف  جالبی بود.

حالا یک زلزله نه ریشتری ژاپن را لرزانده  است. 

 شدت و قدرت زلزله آنقدر زیاد بوده است که باعث

شده است سرعت گردش  زمین به دور خودش تغییر کند

 و سونامی آن تا آنور اقیانوس آرام و ساحل  کالیفرنیا برود.

 راکتورهای اتمی فوکوشیما می توانند چرنوبیل و

 هیروشیمای  دیگری خلق کنند. و مردم ژاپن در حال ….

 در حال زندگی کردن هستند. گزارشگر  رادیوی ان پی آر

 با زن میانسالی صحبت کرد که با آرامش در حال جدا کردن

کاغذ  و پلاستیک  در میان زباله های پناهگاهش بود تا برای

 بازیافت بفرستند.  معلمی به خبرنگار گفت که عمری به

 تدریس در شهر مشغول بوده  است و حالا نگران

 دانش آموزان سابقش هست که در میان گمشدگان هستند.

 دنیا  در حال تحسین آرامش و متانت مردم ژاپن است. 

 و همه دارند می پرسند چرا ژاپنیها مغازه ها را غارت

نمی کنند. . جک  کافتری در وبلاگش این سوال را

پرسیده است.  و جوابها  جالب هستند! گرگ از آرکانزاس،

ناتاشا از ونکور، کن از نیوجرسی و بیز از  پنسلوانیا و

 خیلیهای دیگر فقط یک جواب دارند: حس غرور ملی و

 شرافت فردی.  خوب است ملتی بتواند به مردم جهان

 نشان دهد که چیزهایی دارد که در هیچ  زلزله ای

 نمی لرزند حتی اگر زلزله نه ریشتر باشد